يکي از مهم ترين علت هاي مهم در مرگ و مير پري ناتال و نوزادان مي باشد. طبق تحقيقات 3 درصد از نوزادان داراي يک ناهنجاري بزرگ و 7 درصد داراي نقايص اساسي متعدد هستند. آنها قرن ها افراد کنجکاو را مجذوب خود کرده اند، اما در طول 50 سال گذشته، ناهنجاري هاي مادرزادي جنين به کانون افزايش مهارت هاي مختلف و حرفه اي تبديل شده اند و بخش بزرگي از بودجه بهداشت را در کشورهاي توسعه يافته مصرف مي کنند.
مرگ و مير ناشي از مشکلات داخل زايمان کاهش يافته است و مراقبت بهتر باعث زنده ماندن نوزادان با وزن کم شده. علاقه باليني به ناهنجاري ها افزايش يافته است زيرا مديريت پيچيده جراحي و بيهوشي باعث اصلاح برخي از نقص هاي اساسي مي شود. شناخت سندرمها ( سندرم ترنر )، نحوه وراثت و گاهي اوقات زيبايي شناسي آنها نياز به اطلاعات دقيق از آسيب شناسي در مورد کودکاني دارد که مي ميرند.
تشخيص ناهنجاري هاي جنين را مي توان به صورت عمده يا جزئي طبقه بندي کرد. ناهنجاري هاي جزئي مواردي هستند که ممکن است اهميت زيبايي داشته باشند اما بندرت به درمان جراحي پزشکي نياز دارند. در مقابل، ناهنجاري هاي اساسي مواردي است که تأثير جدي بر سلامتي، توسعه يا توانايي عملکردي فرد مبتلا مي گذارد.
برخي از خانمها، مانند ن مبتلا به ديابت، آنهايي که مبتلا به ناهنجاري مادرزادي هستند، يا کساني که فرزندشان مبتلا به بيماري قبلي بوده اند، در معرض خطر بيشتري براي داشتن يک کودک با نقص هنگام تولد هستند.
ناهنجاري هاي جنيني پس از عفونت در هر سه ماه گزارش شده است. درگيري اندام يک مشخصه CVS است و ممکن است با هيپوپلازي، اندامهاي خميده يا ساق پا بروز يابد. ضايعات پوستي شايع ترين تظاهرات CVS است. هاله پيرکانانيال وجود ضايعات پوست سر را نشان مي دهد. واريسلا به طور مکرر روي CNS اثر مي گذارد و منجر به آنسفاليت نکروز کننده مي شود.
از جنين هاي مبتلا به واريسلا و اندام هيپوپلاستي، 39 درصد آسيب مغزي دارند يا در مراحل ابتدايي فوت مي کنند. بطور گسترده در سراسر اندام هيدروپس غير ايمني در طي 5 هفته از قرار گرفتن در معرض مادران واريسلا تشخيص داده شده است. شروع سريع هيدروپس نشان مي دهد که ممکن است براي ميوکارديت باشد.
ناهنجاري هاي جنين ناشي از اختلالات کروموزومي و ناهنجاري هاي مادرزادي ( هم کروموزومي و هم غير کروموزومي ) 15 تا 20 درصد موارد IUGR را تشکيل مي دهند. رشد محدود جنين IUGR مي تواند در هر بارداري و يا چند بارداري رخ دهد، اما در صورت وجود گردش خون مشترک جنين منجر به کاهش توده جفت در ارتباط با توده جنين مي شود و در نتيجه، عرضه مواد مغذي جنين محدود مي شود.
شيوع IUGR در دوقلوها 15 – 30 درصد است و اين تعداد با تعداد بيشتري از جنين ها افزايش مي يابد. عفونت هاي ويروسي جنين مانند پاروويروس، سرخچه و سيتومگالوويروس مي توانند باعث ايجاد 5 درصد موارد IUGR بخصوص در صورت بروز آنها شوند.
اندازه گيري هاي رشد جنين در طول حاملگي نشان مي دهد که بيشترين واگرايي از پروفايل هاي رشد طبيعي در نيمه دوم بارداري رخ مي دهد که ارگان هاي جنين از نظر پيچيدگي درحال رشد هستند. از اين رو اين احتمال وجود دارد که IUGR در درجه اول بر فرآيندهاي رشدي که در مراحل پاياني رشد رحم اتفاق مي افتند تأثير بگذارد. در ريه زمان مهمي براي رشد ساکولر، آلوئولار و عروق است.
درباره این سایت